Tuesday, 10 November 2015

10 changes envisioned after a solution



The latest research by “Omada Kypros” (Team Cyprus) shows that 40% of the Greek Cypriot community are reserved in expressing their position on a future plan for the solution of the Cyprus problem. These reservations are respected and justified and are mainly due to respondents waiting to see the agreement before they position themselves.

The negotiations for this agreement are currently being intensified and the difficulties faced by both leaders are in the forefront on a daily basis. Today, rumours keep emerging on different scenarios and changes that will follow after an agreement is reached. These rumours are multiplying every day, subject to public statements by the leaders.

It is certain that the solution will bring changes. Changes in governance but also in the way we live. The status quo will no longer exist, 40 years of living this life will change. My generation as well as the younger ones have never lived anything else but the status quo in this island.

But, have we ever wondered what the solution will definitely change? Have we wondered what we lose by keeping the status quo and what we gain by a solution? Simple things. Simple changes that change the way we live our lives for the better. The agreement is not in our hands. We have no way of knowing what it will entail, but I can surely present 10 changes that will occur after a solution. Ten positive changes that we all gain by discontinuing the status quo.


Change #1: No more Turkish army
Having no reason to stay in the island, the Turkish army will leave.

Change #2: Access to villages that are now military camps
No more Turkish army means no more military camps. Villages such as Asha (Pashakoy) that are now used as military camps will be accessible, 41 years later.

Change #3: No more greenline
No more dead ends, no more barrels blocking the road, no more barbed wire and warning signs.

Change #4: Free movement
No more barricades. No more showing passports to visit Kyrenia and Apostolos Andreas.

Change #5: Opening of Varosha
The beautiful coastline of Varosha will be accessible to walk all the way to Derynia.

Change #6: Development
Just the redevelopment of the closed area of Varosha will create job opportunities and attract investments so much needed to Cyprus’ economy.

Change #7: No more migration of Cypriot youth
Development means an economic future for the youth of Cyprus. Greek Cypriots and Turkish Cypriots will not need to migrate to find jobs elsewhere.

Change #8: No more conscription
Young men will have the opportunity to make their own decisions on how to spend the first two years of adulthood.

Change #9: Operation of religious venues
Religious venues will be able to operate without asking permissions or reporting on the people who will be visiting.

Change #10: We will be responsible for our own future.
The stagnation of the Cyprus problem means stagnation of our future. A solution to the problem will return the responsibility of maintaining the peace to us.

These ten positive changes apply to all Cypriots; Greek Cypriots, Turkish Cypriots, Armenians, Maronites and Latins. These changes are reasons to support the negotiations and ask for a successful ending. These ten reasons may become 20, 50 or 100 after the agreement is signed, as long as we are willing to give it a try.

It might therefore be time to change our mentality and see what we lose by living with the status quo and what we gain by a solution.



* Natasha Apostolidou is a Communications specialist, member of “Omada Kypros” (Team Cyprus) and member of the Technical Committee on Humanitarian issues.

Sunday, 27 September 2015

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ "Η ΑΝΟΔΟΣ (;) ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΚΑΙ Η ΤΥΧΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ" (24 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2014)


Εγώ δεν είμαι πολιτικός, ούτε ακαδημαϊκός. Η δική μου τοποθέτηση εκπροσωπεί την δική μου άποψη - την άποψη μίας επικοινωνιολόγου, γυναίκας, μητέρας, συζύγου, ενεργού πολίτη, μίας ακτιβίστριας…

Η ακροδεξιά στην Κύπρο υπάρχει παντού. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην «οργανωμένη» ακροδεξιά - στο ΕΛΑΜ, τη Χρυσή Αυγή, παλαιότερες οργανώσεις - αναφέρομαι στα ακροδεξιά στοιχεία τα οποία είναι γύρω μας καθημερινά – στα ρατσιστικά, ξενοφοβικά στοιχεία, τα εθνικιστικά στοιχεία. Η ανοχή σε αυτά τα στοιχεία από την κοινωνία, η ευθυνοφοβία και ανευθυνότητα των ιθυνόντων, έχει αναδείξει σήμερα μία οργανωμένη και όχι τόσο περιθωριοποιημένη ακροδεξιά.

Το 2012 είχα την τιμή να συνεργαστώ με ένα Ισραηλινό δημοσιογράφο που δούλευε τότε στο Γερμανικό Δίκτυο Deutche Welle, στην σύνταξη ενός άρθρου για το ρατσισμό στα σπορ, στα πλαίσια ενός προγράμματος του Συμβουλίου της Ευρώπης  –το είχαμε ονομάσει Generation Hate. Ο δημοσιογράφος Adi Halfon ήθελε να επικεντρωθούμε στην ομάδα του ΑΠΟΕΛ και τα ρατσιστικά συνθήματα των οπαδών του. Στην έρευνά μας προσεγγίσαμε στελέχη της ομάδας, βετεράνους ποδοσφαιριστές, οπαδούς μεγαλύτερης γενιάς, τους Ultras και αρθρογραφία. Είχα σοκαριστεί με την ανοχή που υπήρξε από όλους στο συγκεκριμένο θέμα. Η ομάδα θεωρούσε ότι δεν έχει την ευθύνη των οπαδών της, η αστυνομία θεωρούσε ότι τα συνθήματα είναι θέμα της ΚΟΠ, γενικώς υπήρχε μία ευθυνοφοβία και ανευθυνότητα η οποία επέτρεπε τη συνέχεια των νεοναζιστικών συνθημάτων στα γήπεδα, στις τηλεοράσεις μας και στους δρόμους.

Αλλά και το σχολείο έχει ευθύνη. Και η ευθύνη δεν σταματάει στις ώρες λειτουργίας του σχολείου ή στην ύλη που διδάσκεται. Το 2008 είχα γράψει για το Λύκειο Αρχ. Μακαρίου ΙΙΙ στη Δασούπολη, το οποίο ήταν πλημυρισμένο από αφίσες και συνθήματα της οργάνωσης ΑΝΕΚ (Άλκιμος Νεολαία Ελλήνων Κύπρου) –μίας οργάνωσης που ισχυρίζεται ότι οι ρίζες της προέρχονται από την ΑΝΕ (τη μαθητική οργάνωση του 1955-1959) και η οποία προωθεί την Ένωση. Η οργάνωση στην ιστοσελίδα της αναφέρει ότι δρα με τοιχοκολλήσεις και γκράφιτι στα σχολεία για προώθηση του Ελληνισμού και της Ένωσης, αφού λέει «μόνο μέσα στα εκπαιδευτικά ιδρύματα μπορούν να περάσουν εύκολα τα μηνύματα στους συμμαθητές μας».

Και αναρωτιέμαι ποιοι εμπλέκονται στην διατήρηση τέτοιων συνθημάτων στο σχολείο; Η διεύθυνση του σχολείου, ο σύνδεσμος γονέων, ο μαθητικός σύλλογος, το Υπουργείο Παιδείας…. Αλλά πως θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την αφαίρεση τέτοιων αφισών αφού το ίδιο το σχολείο προωθεί ακόμη τη μεγάλη ιδέα. Ας μην ξεχνάμε πόση αντίσταση υπήρξε στην πρόταση της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης το 2003 για την αναθεώρηση των βιβλίων της ιστορίας. Η αντίσταση προήλθε κυρίως από πολιτικά κόμματα, εκπαιδευτικούς και άλλους φορείς.

Το μωσαϊκό της ανοχής στα ακροδεξιά στοιχεία συμπληρώνεται και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Τα παραδείγματα εδώ είναι πολλά. Πρωινές εκπομπές, μεσημεριανές εκπομπές, βραδινές εκπομπές. Ενημερωτικές, ψυχαγωγικές, δελτία ειδήσεων. Το 2007 ήμουν μία εκ των διαχειριστών του έργου «Ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για θέματα προσφύγων». Κατά την υλοποίηση του έργου είχαμε εντοπίσει αδυναμία στην αντίληψή των δημοσιογράφων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στη διαφορά μεταξύ προσφύγων και μεταναστών και φυσικά στην αρνητική παρουσίασή τους.

Ουσιαστικά όλοι οι «ξένοι» μπαίνουν σε ένα καλάθι, και τις λίγες φορές που δεν παρουσιάζονται ως κλέφτες, παρείσακτοι ή παράνομοι είναι αυτές που συνήθως παρουσιάζονται ως θύματα και ως συγκεκριμένα περιστατικά.

Το πιο τρανταχτό ίσως παράδειγμα της αντιμετώπισης των ΜΜΕ και της κοινωνίας στο θέμα των μεταναστών ήταν ο πρόσφατος θάνατος της 41χρονης άνεργης μητέρας από τη Ρουμανία στη Λάρνακα. Εκεί είδαμε μια ίσως σχιζοφρενική στάση στα ΜΜΕ αφού οι αντιλήψεις είχαν ξαφνικά αλλάξει όσο αφορά το συγκεκριμένο περιστατικό. Ίσως εάν η – διάσημη πλέον - κυρία Μαρία εξέφραζε τα απαράδεκτά της επιχειρήματα στη Χριστιάνα Αριστοτέλους σε άλλη χρονική στιγμή να μην δεχόταν την ίδια αντίδραση (δείτε το βίντεο εδώ).

Η δική μου εκτίμηση είναι ότι η ανοχή σε ακροδεξιά στοιχεία, η ευθυνοφοβία και ανευθυνότητα έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον, ένα γόνιμο έδαφος για την άνοδο της οργανωμένης και άκρως επικίνδυνης ακροδεξιάς στην Κύπρο. Είμαι όμως πεπεισμένη ότι πολλά μπορούν να αλλάξουν εάν αλλάξουμε την εικόνα που έχουμε μπροστά μας, εάν αλλάξουν οι δομές και εφαρμόσουμε ένα περιεκτικό σύστημα. Αυτή τη στιγμή η οθόνες μας και οι ζωές μας κατακλύζονται σε πλειοψηφία από μεσήλικες άντρες σε θέσεις κλειδιά. Αυτή η εικόνα πρέπει να αλλάξει. Πρέπει εμείς όλοι συνειδητά να σκεφτόμαστε πλουραλιστικά.

Η συγκέντρωση σήμερα, είναι μία θαυμάσια πρωτοβουλία – θα μπορούσαν όμως να συμμετέχουν περισσότερες γυναίκες στους ομιλητές. Θα μπορούσαμε ίσως και να έχουμε ένα ή μία μετανάστη να μας δώσει τη δική του/της σκοπιά.

Θα ήθελα να δω λιγότερα στερεότυπα να διδάσκονται στα σχολεία –μπορούν και οι γυναίκες να είναι γιατροί, μπορούν και οι άντρες να είναι νοσοκόμοι. Θα μπορούσαμε να διδάξουμε το έργο του Μαντέλα του Martin Luther King παράλληλα με αυτό του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Στο κάτω κάτω ήρωας δεν είναι μόνο ο Έλληνας….

Ναι, χρειάζεται να δούμε την πραγματικότητα, και να αντιμετωπίσουμε την ακροδεξιά παντού γύρω μας, στην καθημερινότητά μας. Χρειάζεται να αναθεωρήσουμε τα βιβλία μας, να αλλάξουμε τη ρητορική. Να σκεφτόμαστε πιο πολυπολιτισμικά, να εφαρμόσουμε ποσοστώσεις, να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα σε φύλο, κουλτούρες, σεξουαλικό προσανατολισμό. Χρειάζεται να εκσυγχρονίσουμε τις δομές και την εφαρμογή της νομοθεσίας. Χρειάζεται και εμείς, οι πολίτες να εκφράσουμε τέλος στην ανοχή των ακροδεξιών στοιχείων, να καταγγέλλουμε τις διακρίσεις, να απαιτούμε ισότητα. Έχουμε όλοι ευθύνη.


Θα κλείσω με ένα σύνθημα στον τοίχο που βρήκε ένας φίλος μου χθες στη Φανερωμένη. Με σπαστά Ελληνικά το σύνθημα λέει «Αγαπώ Κύπρο!»